Konu: Türk Müzik Aletleri

Davul: Türk vurmalı çalgılarının sembolü olarak kabul edilmektedir. Davul tarihimizde çok değişik amaçla Posta Damgalırla kullanılmıştır. Türkiye’nin her yerinde değişik cins ve boylarda davul bulunmaktadır. Kasnak, ip ve deri olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. Tokmak ana ritmi, çubuk ise detayları çalmaktadır. Genellikle küçük davul, orta davul, büyük davul ve koltuk davulu gibi mahalli boyları ve adları bulunmaktadır.Türklerde kullanılan en eski çalgıdır. Sesinin gür oluşu ve etkisi nedeni ile bir haber aracı olarak ta kullanılmıştır.
Bağlama: Ülkemizde kullanımı en yaygın olan telli bir Türk Halk Çalgısıdır Yörelere ve ebatlarına göre bu çalgıya, Bağlama, Divan sazı, Bozuk, Çöğür, Kopuz Irızva, Cura, Tambura vb adlar verilmektedir
Bağlama ailesinin en küçük ve en ince ses veren çalgısı Curadır Curadan biraz daha büyük ve curaya göre bir oktav kalından ses veren çalgı ise Tamburadır Bağlama ailesinin en kalın ses veren çalgısı ise Divan Sazı'dır Tamburaya göre bir oktav kalından ses verir
Zurna: Üflemeli bir Türk Halk çalgısıdır Sesinin gürlüğü nedeniyle daha çok açık alanlarda; köy düğünlerinde, asker uğurlamada, spor faaliyetlerinde, halk oyunlarında ve benzeri törenlerde çalınmıştır Osmanlı döneminde mehter takımının birincil melodi çalgısı olmuştur Orta oyununda da kullanıldığı bilinmektedir Daha çok davul eşlikli çalınmaktadır Entenasyonun sağlanmasındaki güçlük ve ses hacminin çokluğu nedeniyle çalgı topluluklarında kullanılmaktadır Ancak son yıllarda bazı halk müziği çalgı topluluklarında kullanıldığı görülmektedir.
Kemençe: Güneydoğu Karadeniz bölgesinde yaygın olan ve rebap, keman türü yaylı çalgılarla akraba olduğu sanılan, bir yay yardımıyla çalınan üç telli geleneksel halk çalgısının adı olup, klasik kemençe ile karıştırılmasını önlemek amacıyla Karadeniz kemençesi ya da Laz kemençesi olarak da adlandırılmaktadır.
Mey: Mey görünürde,ördek gagasına benzeyen kargıdan yapılmış bir başlık ve gövdesi olan bir tahta parçasından oluşmaktırdır
Ancak bu kargı-tahta parçasının garip bir özelliği vardır. Hem erik ağacının yurdundan ayrı düşme hüznünü hem de kargının o
sulak topraklara hasretliğini anlatmaktadır.
Hepimizin bildiği üzere,Ney'in gerek edebiyat tarafından, gerekse felsefe tarafından bir ruhu, bir duygusu olduğu anlatılır. İşin aslı, aynı durum Mey için de geçerlidir. Ancak arada çok büyük bir fark vardır: Ney ruhani dertleri hüznü anlatır ve bu duygular ile çağlar Mey ise insani dertleri anlatır. Kimi zaman aşkı anlatır, kimi zaman ölüm hüznünü, kimi zaman gurbet acısını, Kısacası insani dertleri ve duyguları anlatır.

Konu ile ilgili pulları görmek isterseniz Tıklayınız.